NAJĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

Przy wyborze kominka należy kierować się kilkoma kryteriami:
- czy kominek ma pełnić tylko funkcję ozdobną czy ogrzewać cały dom;
- czy dom chcemy ogrzać za pomocą systemu dystrybucji gorącego powietrza, czyli kominka powietrznego, 

  czy podłączając go do centralnego ogrzewania, czyli kominka z płaszczem wodnym
- jaką powierzchnię chcemy ogrzać;
- jakie są wymiary naszego przewodu kominowego;
- ile chcemy wydać na nasz kominek.

W myśl obowiązującego prawa, kominek  nie może być jedynym źródłem ciepła, a jedynie może służyć jako uzupełnienie istniejącej instalacji grzewczej. Powodem tego typu regulacji nie jest zbyt mała wydajność kominka, ale konieczność zapewnienia ogrzewania budynku w przypadku długotrwałej nieobecności mieszkańców. Dlatego też, instalacja kominka nie zwalnia od konieczności posiadania w budynku niezależnej instalacji grzewczej co. Dokonując wyboru kominka, jak też doboru jego mocy grzewczej, należy ten fakt uwzględnić.

Kominek może być idealnym rozwiązaniem grzewczym w okresach przejściowych (wiosna, jesień), skrócić pracę i obniżyć koszty głównego systemu ogrzewania. Może też pełnić rolę ogrzewania awaryjnego.

Ceny wkładów kominkowych uzależnione są od ich rodzaju oraz materiału z jakiego są wykonane. Dodatkowo do kosztów wkładu należy dodać osprzęt potrzebny do jego instalacji oraz obudowę.Pełne koszty wykonania kominka poznamy tylko wtedy, gdy nasza wycena będzie obejmować wszystkie wymienione powyżej aspekty oraz robociznę wykonania podłączenia i zabudowy.

Kominek z płaszczem wodnym współpracuje z tradycyjną grzejnikową instalacją centralnego ogrzewania, zachowując walory ekonomiczne, estetyczne i ekologiczne zwykłego kominka. Od zewnątrz wkłady kominkowe z płaszczem wodnym praktycznie nie różnią się od wkładów tradycyjnych. Podobnie jak one, mogą mieć różne rodzaje drzwiczek - otwierane na bok lub podnoszone do góry; z różnego rodzaju szybami 
- zarówno płaskimi, pryzmatycznymi, jak i panoramicznymi. 
W kominkach z płaszczem wodnym inaczej zbudowany jest jednak korpus wkładu. Ma on podwójne ścianki, a między nimi przestrzeń, 
którą wypełnia woda. Spaliny w takim kominku nie ogrzewają powietrza, ale wodę. Przepływając między ściankami woda odbiera ciepło 
od kominka i przekazuje je do instalacji grzewczej. Kominki takie mogą być uzupełniającym źródłem ciepła dla funkcjonującej w domu instalacji z gazowym, olejowym lub elektrycznym źródłem ciepła. Opcjonalnie w kominkach z płaszczem wodnym może również być montowana wężownica, która służy zarówno do podgrzewania ciepłej wody użytkowej, jak i do zabezpieczenia kominka przed przegrzaniem.

Jeżeli wkład ma pełnić funkcję typowo ozdobną możemy zdecydować się na jeden z wkładów żeliwnych lub stalowych. Wkłady te nadają się również do podłączenia do systemu dystrybucji gorącego powietrza. Chociaż, zgodnie z przepisami prawa, kominek nie może stanowić jedynego źródła ogrzewania w domu, to jednak dzisiejsze rozwiązania pozwalają skutecznie zagospodarować ciepło, które tworzy. 
Skuteczność przejawia się chociażby tym, że wielu z nas jesienią, zimą czy wiosną wykorzystuje kominek jako wiodące źródło ogrzewania 
w domu. Kluczem umożliwiającym ogrzanie większej ilości pomieszczeń jest doprowadzenie do nich ogrzanej wody lub powietrza. 
Decydując się na pierwszą opcję możemy wybrać kominek z płaszczem wodnym  który rozprowadzi ciepło za pośrednictwem centralnego ogrzewania. Jeżeli zdecydujemy się na rozprowadzenie powietrza, czyli kominek powietrzny, musimy mu stworzyć system kanałów sięgający wszystkich pomieszczeń, które chcemy ogrzać (DGP - dystrybucja gorącego powietrza).

W przypadku kominków powietrznych  dobór odpowiedniej mocy wkładu uzależniony jest od wielkości powierzchni, którą chcemy ogrzać.  Przyjmuje się, że 1kW mocy pozwala ogrzać ok. 10 m2  powierzchni przy standardowej wysokości pomieszczenia (2,5-2,7 m) i średnim współczynniku izolacji ścian. Dlatego chcąc ogrzać dom o powierzchni np. 120 m2, powinniśmy dobrać kominek o mocy 12 kW.

W przypadku kominków z płaszczem wodnym dobór odpowiedniej mocy wkładu uzależniony jest od wielkości powierzchni, którą chcemy ogrzać, oraz od wielkości instalacji c.o.  Ze względów bezpieczeństwa instalacja c.o. powinna być w stanie odebrać dwa razy większą moc 
od nominalnej mocy grzewczej urządzenia, deklarowanej przez producenta. W przypadku powierzchni mierzy się ją przyjmując 1kW mocy, 
który pozwala ogrzać ok. 10 m2  powierzchni przy standardowej wysokości pomieszczenia (2,5-2,7 m) i średnim współczynniku izolacji ścian.

Myśląc o kominku w naszym domu musimy pamiętać także o wymaganych parametrach przewodu kominowego. I tak minimalna wysokość komina powinna wynosić 4,0 m, a wylot przewodu dymowego sięgać ponad kalenicą ok. 60 cm. Dodatkowo średnica przewodu nie powinna być mniejsza od średnicy wylotu spalin wkładu kominkowego.
Wszystkie urządzenia grzewcze firmy Kratki.pl (wkłady kominkowe powietrzne, wodne oraz kozy) do prawidłowej pracy wymagają ciągu kominowego na poziomie 12Pa ±2Pa.

W przypadku instalacji wkładów powietrznych  pomiędzy wkładem a ścianą należy zostawić przestrzeń ok. 10 cm, aby cyrkulujące wokół wkładu zimne powietrze zostało ogrzane. Przy piecach wolnostojących odległość ta powinna wynosić ok. 30 cm od ściany.

Każdy pracujący kominek do właściwego funkcjonowania potrzebuje powietrza. Przyjmuje się, że do spalenia 1 kg drewna potrzebne jest około 8-10 m3 powietrza. Aby nie było ono zabierane z pomieszczenia, w którym pracuje kominek najbezpieczniej doprowadzić je z zewnątrz budynku bezpośrednio do paleniska, za pośrednictwem przewodu nawiewnego. Sam przewód podłączony jest do wkładu za pomocą specjalnego króćca dolotu
Dolot nie jest standardowym wyposażeniem wkładu, montowany jest za dodatkową opłatą  w żeliwnej podstawie kominka. Przewód doprowadzający powietrze najlepiej wykonać w podłodze (w nowych domach jeszcze przed wylewkami), np. przy pomocy kanałów 5x15, przewodów elastycznych typu flex lub rur ocynkowanych.

W kominkach należy spalać drewno liściaste o wilgotności nie przekraczającej 20% co w praktyce osiąga się sezonując drewno w odpowiednich warunkach przez okres 2 lat. 

Drewno suche 
Najlepszym czasem wyrębu drewna jest wczesna wiosna, zanim drzewa rozpoczną wegetację. Aby uzyskać suche drewno, należy je pociąć 
na polana pasujące do kominka, rozłupać i ułożyć w stosy w przewiewnym i zadaszonym miejscu. Ze względu na odparowywanie dużych ilości wilgoci, osuszanemu drewnu należy zapewnić odpowiednią wentylację. Gdy wilgotność drewna spadnie do 20-25% nadaje się ono do palenia 
w kominku.
Wilgotność drewna możemy sprawdzić przy pomocy wilgotnościomierza. Doświadczeni użytkownicy sprawdzają wilgotność drewna uderzając o siebie dwoma polanami i wsłuchując się w wydawany przez nie dźwięk. Mokre drewno wydaje dźwięk stłumiony i płaski. Innym sposobem jest włożenie polana do plastikowej torby, a następnie umieszczenie jej w ciepłym pomieszczeniu. Jeśli wilgotność drewna jest zbyt wysoka 
to wewnątrz torby pojawi się skroplona para wodna. Na suchym drewnie możemy zaobserwować charakterystyczne pęknięcia. 
Drewno, które jest  przechowywane na zewnątrz lub w zimnym pomieszczeniu, powinno przebywać w temperaturze pokojowej co najmniej jeden dzień przed użyciem. 
Rodzaje drewna
Za najlepsze rodzaje drewna opałowego uznaje się twarde drewna drzew liściastych takich jak: buk, dąb, brzoza, jesion, grab, klon oraz jarząb. Dużym powodzeniem wśród użytkowników, ze względu na specyficzny trzask wydawany podczas palenia, cieszy się również drewno z drzew iglastych. Niestety drewno to stwarza większe zagrożenia pożarowe (zawiera więcej żywic co przy paleniu powoduje większe osadzanie się kreozotu w kominie).
UWAGA: Niedozwolone jest palenie w kominku: węglem, koksem, produktami węglopochodnymi, tworzywami sztucznymi, śmieciami, szmatami i innych substancjami palnymi. Nie należy stosować również drewna malowanego, impregnowanego ciśnieniowo lub plastiku zawierającego chlor np. PCV. Wydzielają one mnóstwo trujących gazów. Nie można również stosować drewna wyrzuconego przez fale morskie. Zawiera ono duże ilości soli, która podczas palenia przekształca się w chlor. Aby  usunąć nagromadzoną sól  z takiego drewna, należy wyłożyć 
je na zewnątrz i czekać, aż deszcz wypłucze zanieczyszczenia. Trwa to kilka lat

Zanim rozpali się ognień, należy otworzyć wszystkie nawiewy powietrza. Przed rozpoczęciem rozpalania należy rozgrzać komin wpuszczając pewną ilość powietrza. Najlepiej otworzyć drzwi od paleniska, aby umożliwić przepływ ciepłego powietrza z pomieszczenia do komina. 
Najprostszym sposobem na rozpalenie ognia jest: na ruszcie ułożyć podpałkę (zaleca się suchy papier), na niej ułożyć rozdrobnione drewno, 
a następnie polana drewna. Stopniowo zwiększyć  ilość dokładanego drewna, podtrzymując ogień. Należy zwrócić uwagę,
czy w pierwszych 10-15 minutach ogień otrzymuje odpowiednią ilość powietrza. Przy słabszym ciągu w kominie zwiększyć dopływ powietrza uchylając nieco drzwi.
W niektórych przypadkach może wystąpić wsteczny ciąg w kominie. Powietrze przepływa wówczas w złym kierunku i wydostaje
do pomieszczenia. Przyczyną mogą być warunki pogodowe lub podciśnienie wewnątrz budynku. Należy wtedy pobudzić ciąg kominowy zapalając kawałek zgniecionej gazety w górnej części kominka. Podciśnienie można również zredukować otwierając okno.  
Zasadą jest dodawanie opału często, w małych ilościach. Gdy ogień jest zbyt gwałtowny, obciążenie termiczne paleniska i komina może być
za wysokie. Należy również unikać tlenia się ognia. Wydziela się wówczas największa ilość zanieczyszczeń, powodując osadzanie się kreozotu
w kominie. Proces spalania powinien przebiegać spokojnie, dym wydostający się z komina jest wtedy prawie niewidoczny.
Podpałka lub szczypka

Podpałka - szczypka jest prostym i efektywnym środkiem służącym do rozpalania. Nie zaleca się stosowania syntetycznych podpałek,
gdyż zawarte w nich związki chemiczne mogą wydzielać specyficzne, nieprzyjemne zapachy.
UWAGA: Zabrania się używania do rozpalania łatwopalnych produktów chemicznych, takich jak: olej, benzyna, rozpuszczalniki i inne.